Dobre słowo, Pan Środa bez Niej.

Dobre słowo, Pan Środa bez Niej.

( ciąg dalszy nastąpił

lecz od początku:

    Czas i "swój czas".
      (Było różnie.)
lata 40 ...
lata 50 ...
lata 60 ...
lata 70 ...
lata 80 ...
    Na początku osiemdziesiątych lat, pozostałem sam(po rozwodzie z drugą żoną) w  pokoju przydzielonym mi przez Miasto Poznań i Jego urzędników; dwadzieścia siedem metrów kwadratowych i jednej piątej wspólnych używalności; kibelek, kuchenka, łazienka.
Siadłem wtedy do kartek, zeszytów, aby spokojnie swoje
myśleć i pisać. Postawiłem stalugę aby malować dalej radość malowania (tj. rok 1982).
Korzystając z przydzielonego dwudziestosiedmio metrowym pokoju założyłem "Prywatny Klub Literacki". Jednakże około połowy 80 tt tych lat, któryś z uczestników
klubu ("PKL") sprowadził Kucharza ze St.Rynku.Słynny później i wówczas w tym środowisku, Roger. Od Rogera i od niego przejętych lektur, dowiedziałem się, iż to co w judeochrześcijańskiej nazwano wspaniałą izolacją to w buddyjskiej Dżati (Dziedzinie) zwiemy odosobnieniem.
Później dowiedziałem się iż odosobnienie jest szczególną formą stanu medytacji; szczególną poprzez poszczególny cel ale nie jest zaprzeczeniem doktryny Wielkiego osiągnięcia         

(Dzog Czen).
    W miarę upływu czasu pojawili się również dalsi Księgarze 

Właśnie jednak tutaj w tym miejscu i w tym czasie zaninicjował się i przekształcał ten, którego później nazywamy  Sporem. Jeszcze Go niema ale już zbiera aspektowane argumenty.
To że maleńki niechże nie zwodzi,
On już ma Swój czas.